کاربرد منطق فازی در شناسایی و پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش مطالعه موردی حوضه آبخیز طالقان

ارزیابی زمین به‌منظور شناخت و پهنه‌بندی عرصه‌های حساس به‌ حرکات دامنه‌ای به‌ویژه زمین‌لغزش از پژوهش‌های مربوط به جغرافیدانان طبیعی به ویژه ژئوموروفولوژیست‌ها است. شناسایی و تعیین مناطق حساس و مستعد لغزش می‌تواند ضمن جلوگیری از بروز خسارت‌ها، زمینه را برای اجرای طرح‌های پایدار‌سازی دامنه‌ها فراهم آورد. در این پژوهش به‌منظور پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش در حوضه آبخیز طالقان از متغیر‌های شیب، سوی شیب، سنگ‌نگاری، کاربری زمین‌ها، بارش، فاصله از رودخانه، فاصله از گسل، فاصله از جاده برای پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش استفاده شد. پس از ساخت و تجزیه تحلیل لایه‌های اطلاعاتی در محیط نرم‌افزار  Arc GISاز توابع عضویت فازی برای وزن‌دهی به‌لایه‌ها استفاده شد. لایه‌های فازی استاندارد‌شده در محیطGIS  همپوشانی شده و با استفاده از عملگر‌‌های منطق‌ فازی نقشه پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش تولید شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد عملگر گامای 7/0 در مقایسه با دیگر عملگرهای فازی مناسب‌تر است. بر این  اساس 91/18 درصد از مساحت منطقه به‌عنوان مناطق پرخطر معرفی شده ‌است؛ بدیهی است که اختصاص کاربری‌های مسکونی، خدماتی و ... در این محدوده‌ها  سبب افزایش خسارت‌های مالی و جانی می‌شود.